باز اربعین سال 1445 قمری سر رسید و سفره شگفتیهای امام حسین علیه السلام چشمان بیدار و دلهای هوشیار را شگفت‌‌زده‌تر کرد.
ارباب، منت گذاشت و توفیق داد من هم پای به طریق الحسین کوبیدم و غبار پای زوارش را استشمام کردم.
شب دوم بود یکی از زوار عرب سلام و علیکی کرد و پرسید:
آیا ورود اهل بیت امام حسین علیه السلام به کربلا روز اربعین بوده است؟
یادم از متنی آمد که چند روز قبل برایم فرستاده بودند: تحقیق در تاریخ ورود اهل بیت به کربلا!!!
این گونه تحقیقاتی که فقط در ایام اربعین گل می‌کند!
مثل تحقیقات دیگری که اول محرم گل می‌کند و ایام حج و…!
در هر صورت اول به متن یاد شده اشاره می‌کنم بعد هم پاسخ آن را.
این متن از همان اولش موضعش را با تعبیر «مشهورات بی‌اعتبار» مشخص کرده است.
در این متن می‌خوانیم.
مشهورات بی اعتبار: (بازگشت اهل بیت (ع) به کربلا در روز اربعین)
حکایت بازگشت خاندان امام حسین (ع) از شام به کربلا در روز اربعین در هیچ یک از کتب معتبر تاریخی نیامده است…
سید ابن طاوس و ابن نما حلّی برای اولین بار آمدن جابر بن عبدالله انصاری - و جماعتی از بنی هاشم! - به کربلا در روز اربعین، و تلاقی آنان با کاروان اسرای شام را بدون ذکر منبع در «لهوف» و «مثیر الاحزان» نقل کرده اند.
این مطلب در مقتل جعلی منسوب به ابومحنف نیز آمده است.
«لهوف» و «مثیرالاحزان» هیچ یک کتاب تاریخ نیستند، و بر اساس منابع داستانی بخصوص «فتوح» ابن اعثم و «مقتل» خوارزمی و منابعی ناشناس تدوین شده اند…
علامه مجلسی در «بحار الانوار» از منکران ورود اهل بیت به کربلا در روز اربعین بوده و آن را جدّاً بعید دانسته است…
این هم اشاره مختصر به تحقیقات یکی از محققین پر درد!
اما پاسخ مختصری که به آن زائر عرب در پیاده روی دادم:
۱) پاداش فوق العاده زیارت امام حسین علیه السلام به شکل کلی، از ضروریات مذهب است.
۲) در مورد زیارت روز اربعین هم روایت خاص داریم.
۳) پاداش زیارت با پای پیاده هم که مستند به روایات است. (همچون حج پیاده و زیارت پیاده نجف و…)
۴) یاد مصائب اهل بیت به خصوص مصیبت عظمای اسارت زینب کبری هم که (در این ایام بسیار زنده می‌شود) پاداش خودش را دارد.
۵) اجتماع و تعاون در کارهای نیکو و اعمال صالح هم که پسندیده است و رجحان دارد.
۶) تعظیم شعایر هم (علاوه بر انجام فردی کارهای نیکو) جایگاه اجتماعی ویژه‌ای دارد.
۷) اهمیت فوق العاده احیاء امر اهل البیت هم که نرخش شاه عباسی است.
۸) کینه دشمنان داخل و خارج هم که حضور ذهن همگان هست.
۹) تأثیر شگفت فضا سازی و فرهنگ سازی و تبلیغ هم که جای شک و شبهه‌ای باقی نمی‌گذارد.
۱۰) بازتابهای مانور بی‌نظیر و منحصر به فرد اربعین هم با اندک سواد رسانه قابل درک است.
۱۱) نمایش ابعاد گوناگون فرهنگ غنی شیعی مانند جود و کرم شیعیان عراق در پذیرایی زوار، نظم و امنیت فوق العاده جمعیت چند میلیونی و… که چشم بعضی را بسیار روشن کرده و چشم بعضی دیگر را هم…
۱۲) …
همه اینها (و مزایای دیگری غیر از اینها) در پیاده روی اربعین جمع شده است.
با اندک توجه به امور یاد شده، اگر اندک غیرت شیعی در کسی باشد در ایام اربعین و سیر مشایه، سرش را از غرور به تاق آسمان می‌رساند!
حالا فرض این که اصلا اهل بیت امام حسین علیه السلام به کربلا نیامده باشند، چه سال اول و چه سال بعد، چه قبل از شام و چه بعد از شام، چه به اسباب عادی و چه به اعجاز.
آیا این امر اثری در جایگاه حیاتی و حساس و بلند مشایه اربعین حسینی می‌گذارد؟!!!
گذشته از این که محققین دیگری هم در این زمینه تحقیق کرده‌اند و به نتیجه دیگری رسیده‌اند!
گذشته از این که این محقق دردمند خودش اعتراف می‌کند «ادلّه‌ای که آیة الله شهید قاضی در کتاب پربرگ خود ذکر نموده نهایتا امکان بازگشت در 40 روز را اثبات می کند»!
گذشته از این که…
اصلا هدف این نوشتار کوتاه تحقیق علمی در مورد وقوع و عدم وقوع زیارت اسراء نیست.
بلکه هدف نوشتار تنها این پرسش است که:
اگر وقوع زیارت اربعین توسط اسراء ممکن باشد…
اگر برخی از محققین وقوع آن را اثبات کرده باشند…
نهایت اثر تحقیق محقق دردمند ما، بیان اختلاف نظر اهل تحقیق است.
اما پرسش این است که چرا درد این گونه محققین تنها در ایام اربعین تحریک می‌شود؟!!!
و چرا آثار مثبت مشایه به چشم محقق دردمند نمی‌آید؟!!!
و چرا محکمات زیارت امام حسین علیه السلام (اصل پاداش، زیارت مخصوصه اربعین، پاداش زیارت پیاده و…) فراموش می‌شود؟!!!
حداقل انصاف علمی این است که در کنار تحقیقات کذایی، یک اشاره به ابعاد محیر العقول سیر مشایه هم بشود!
چرا این امور به این عظمت در لابلای سبیل محقق دردمند گم شده است؟!!!
محققی که مقتل ابومحنف را جعلی می‌داند…
محققی که لهوف و مثیر الاحزان را فاقد اعتبار می‌داند…
محققی که فتوح ابن اعثم و مقتل خوارزمی را منبع ناشناس می‌داند…
محققی که استناد به کلام شیخ بهائی و ابوریحان بیرونی را خارج از عرف تحقیق تاریخی می‌داند…
اگر معیار محقق دردمند، معرفی «مشهورات بی‌اعتبار» است، خوب است تحقیقی هم در این زمینه داشته باشد که چرا امروز (روز قلمی کردن این نوشتار) روز دوشنبه است؟
به نظر محقق دردمند، صرف مشهور بودن برای اثبات یک امر کفایت نمیکند. دوشنبه بودن امروز صرفا مشهوری است که مورد اتفاق همگان قرار گرفته است.
دلیل اعتبار این مشهور و هزاران مشهور مانند این چیست؟
باز اربعین سال 1445 قمری سر رسید و سفره شگفتیهای امام حسین علیه السلام چشمان بیدار و دلهای هوشیار را شگفت‌‌زده‌تر کرد.
ارباب، منت گذاشت و توفیق داد من هم پای به طریق الحسین کوبیدم و غبار پای زوارش را استشمام کردم.
شب دوم بود یکی از زوار عرب سلام و علیکی کرد و پرسید:
آیا ورود اهل بیت امام حسین علیه السلام به کربلا روز اربعین بوده است؟
یادم از متنی آمد که چند روز قبل برایم فرستاده بودند: تحقیق در تاریخ ورود اهل بیت به کربلا!!!
این گونه تحقیقاتی که فقط در ایام اربعین گل می‌کند!
مثل تحقیقات دیگری که اول محرم گل می‌کند و ایام حج و…!
در هر صورت اول به متن یاد شده اشاره می‌کنم بعد هم پاسخ آن را.
این متن از همان اولش موضعش را با تعبیر «مشهورات بی‌اعتبار» مشخص کرده است.
در این متن می‌خوانیم.
مشهورات بی اعتبار: (بازگشت اهل بیت (ع) به کربلا در روز اربعین)
حکایت بازگشت خاندان امام حسین (ع) از شام به کربلا در روز اربعین در هیچ یک از کتب معتبر تاریخی نیامده است…
سید ابن طاوس و ابن نما حلّی برای اولین بار آمدن جابر بن عبدالله انصاری - و جماعتی از بنی هاشم! - به کربلا در روز اربعین، و تلاقی آنان با کاروان اسرای شام را بدون ذکر منبع در «لهوف» و...