چگونه با خداوند ارتباط پیدا می‌کنیم؟

کیفیت و راه‌های ارتباط با خداوند متنوع است.

برای عموم مردم، ارتباط صریح با خدا در حالت اضطرار اتفاق می‌افتد.

فَإِذا رَكِبُوا فِي الْفُلْكِ دَعَوُا اللَّهَ مُخْلِصينَ لَهُ الدِّينَ فَلَمَّا نَجَّاهُمْ إِلَى الْبَرِّ إِذا هُمْ يُشْرِكُونَ‏ (العنكبوت :  65)

و هنگامى كه بر كشتى سوار مى‏شوند، خدا را پاكدلانه مى‏خوانند، و[لى‏] چون به سوى خشكى رساند و نجاتشان داد، بناگاه شرك مى‏ورزند.

قَالَ رَجُلٌ لِلصَّادِقِ ع يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ دُلَّنِي عَلَى اللَّهِ مَا هُوَ فَقَدْ أَكْثَرَ عَلَيَّ الْمُجَادِلُونَ وَ حَيَّرُونِي‏ فَقَالَ لَهُ يَا عَبْدَ اللَّهِ هَلْ رَكِبْتَ سَفِينَةً قَطُّ قَالَ نَعَمْ قَالَ فَهَلْ كُسِرَ بِكَ حَيْثُ لَا سَفِينَةَ تُنْجِيكَ وَ لَا سِبَاحَةَ تُغْنِيكَ قَالَ نَعَمْ قَالَ فَهَلْ تَعَلَّقَ قَلْبُكَ هُنَالِكَ أَنَّ شَيْئاً مِنَ الْأَشْيَاءِ قَادِرٌ عَلَى أَنْ يُخَلِّصَكَ مِنْ وَرْطَتِكَ فَقَالَ نَعَمْ قَالَ الصَّادِقُ ع فَذَلِكَ الشَّيْ‏ءُ هُوَ اللَّهُ الْقَادِرُ عَلَى الْإِنْجَاءِ حَيْثُ لَا مُنْجِيَ وَ عَلَى الْإِغَاثَةِ حَيْثُ لَا مُغِيثَ (توحید ص231)

مردی به امام صادق علیه السلام گفت ای پسر پیامبر خدا، مرا به شناخت خدا راهنمایی کن، واقعا که اهل جدل بر من زیاد سخن گفتند و مرا سرگردان کردند.

امام به او فرمود ای بنده خدا آیا تا کنون کشتی سوار شده‌ای؟ گفت آری. فرمود آیا کشتی تو شکسته است به جوری که نه کشتی‌ای باشد که تو را نجات دهد و نه شناگری تو را بی‌نیاز کند؟ گفت آری. فرمود آیا آنجا دلت به چیزی متصل شد که بر خلاصی تو از مهلکه تواناست؟ گفت آری. امام صادق علیه السلام فرمود پس همان چیز آن خدایی است که هنگامی که نجات دهنده‌ای نیست بر نجات دادن تواناست و هنگامی که فریاد رسی نیست بر فریادرسی تو قدرتمند است.

اما ارتباط با خدا برای خواص افق بلندی دارد که پرداختن به آن در صلاحیت ما نیست ولی شواهد فراوانی دارد همانند خبرهای غیبی قرآن و… که بحث مفصلی دارد.

با این همه در اینجا به یک اشاره بسنده می‌کنیم.

عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: جَاءَ حِبْرٌ إِلَى أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِ فَقَالَ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ هَلْ رَأَيْتَ رَبَّكَ حِينَ عَبَدْتَهُ قَالَ فَقَالَ وَيْلَكَ مَا كُنْتُ أَعْبُدُ رَبّاً لَمْ أَرَهُ قَالَ وَ كَيْفَ رَأَيْتَهُ قَالَ وَيْلَكَ لَا تُدْرِكُهُ الْعُيُونُ فِي مُشَاهَدَةِ الْأَبْصَارِ وَ لَكِنْ رَأَتْهُ الْقُلُوبُ بِحَقَائِقِ الْإِيمَانِ.

یکی از دانشمندان یهود نزد امیرالمؤمنین صلوات خدا بر او باد، آمد و گفت ای امیرالمؤمنین آیا هنگام پرسش، پروردگارت را دیده‌ای؟ حضرت فرمود وای بر تو من پروردگاری را که ندیده‌ام، عبادت نمی‌کردم، گفت چگونه او را دیده‌ای؟ گفت وای بر تو، چشمان سر در نگاه کردن به او نمی‌رسند و لکن دلها به حقایق ایمان او را می‌بینند.

پرداختن به بحث ارتباط با خدا بسیار گسترده است و در اینجا نمی‌گنجد.

اما همین اشاره کوتاه برای یافتن پاسخ کفایت می‌کند.