💡 پاسخ(ها):

متعه نه تنها سبب فحشاء نمی شود بلکه جلوی فحشاء را نیز می گیرد.

❓ پرسش‌(های) مشابه این شاخه

…

********************

مستشکل به بیانی دیگر می گوید:

مردمانی که برای لذت یک ساعته یا یک ماه یا یک سال زنی را متعه می کنند و بعد حامله یا غیر حامله رها می کنند. همین عمل سبب شیوع فحشاء می شود.

جواب:

متعه نه تنها سبب فحشاء نمی شود بلکه جلوی فحشاء را نیز می گیرد.

نباید عمل دسته ای از مردمان شهوت پرست لاابالی را در حرام و حلال احکام خداوند دخالت داد.

اگر عمل مردم شهوت پرست لا ابالی سبب شود که حلالی حرام گردد باید عقد دائم هم حرام شود، برای آن که غالباً دیده شده است اشخاصی به خاطر وجاهت، مال یا جهت دیگر دختران نجیبه ای را عقد دائم نموده، بعد بدون خرج، نفقه و سرپرست گذارده و رفته اند؛ پس باید گفت چون افرادی عامل چنین عملی می شوند پس عقد ازدواج اصلاً غلط می باشد؟!

باید در مردم تزریق دیانت نمود و آنها را آشنا به وظائف دینی نمود. وقتی شخص متدین شد و دید قدرت و توانائی نگه داری زن دائمی ندارد و در پی زنا هم نمی خواهد برود، مطابق دستور شرع انور می خواهد زنی را متعه و به عقد انقطاع خود در آورد. اول در پی تحقیق شرائط متعه می رود چون می داند برای هر حکمی شرائطی می باشد اول باید تحصیل شرائط نموده آنگاه در پی عمل رفت، فلذا در وقت قرارداد به قدری مهر برای زن قرار می دهد که زن بتواند بعد از تمام شدن متعه و شروع دوره عده خود که حداقل چهل و پنج روز است، راحت زندگی کند.

دیگر آنکه بعد از تمام شدن مدت و جدا شدن باید در تمام مدت عده مراقب زن باشد که اگر حامله شده از مادر نگه داری کند تا بعد از ولادت به بچه خود برسد. حال اگر مردمانی رعایت این شرایط را ننمایند دلیل بر این نیست که حکم متعه باعث فحشاء می شود. چون اگر کسی لاابالی باشد عقد دائم و عقد موقت برای او فرقی نمی کند.

اگر هم قبول کنیم طبق عقل برخی ها متعه باعث فحشاء می شود، قطعاً صلاح حال اجتماع را، خدا و پیغمبر (صلی الله علیه و آله) بهتر از بقیه می دانند.

اگر خوب دقت کنید حکم متعه سبب شیوع فحشاء نیست؛ بلکه منع از متعه شیوع فحشاء آورده است. برای آنکه زن و مرد جوانی که وسائل ازدواج دائم برای آنها فراهم نیست و متعه هم حسب الامر عمر، حرام بلکه گناه بزرگ است. جلوی شهوت و هوای نفس را هم نمی توانند بگیرند. چه می کنند؟ ناچار به عمل ناشایست زنا مشغول می شوند.

چنانچه ثعلبی (1)، طبری در تفسیرش (2) و احمد بن حنبل در مسند ذیل آیه متعه مسنداً نقل نموده اند از امیرالمؤمنین علی (علیه السّلام) که فرمود:

«لولا ان عمر نهی عن المتعه ما زنی الا شفی» البته برخی الا شقی روایت کرده اند.

(اگر عمر متعه را نهی نمی کرد، زنا نمی کرد مگر قلیلی از مردم یا مگر بدبخت)

و نیز ابن جریح و عمر بن دینار از عبد الله بن عباس (حبر امت) نقل نموده است که گفت:

«ما کانت المتعه الا رحمه رحم الله بها امه محمد لولا نهیه (ای عمر) عنها ما احتاج الی الزنی الا شفی» (3)

(متعه رحمتی بود از جانب خداوند برای امت محمد (صلی الله علیه و آله) و اگر عمر منع و نهی از آن نمی کرد محتاج به زنا نمی شدند مگر قلیلی از مردم و در بعض اخبار عوض شفی شقی ثبت شده یعنی زنا نمی کردند مگر مردان بدبخت.)

پس بنا به فرموده امیرالمؤمنین و اصحاب پیغمبر (صلی الله علیه و آله)، سبب شیوع زنا منع از متعه بوده نه عمل به متعه!

منابع:

1- الکشف و البیان ثعلبی، 3/287، ذیل آیه 24، سوره نساء

2- جامع البیان، محمد بن جریر طبری، 4/19، ح 7185، ذیل آیه 24 سوره نساء با اختلاف اندکی در الفاظ همانند ثعلبی نقل می کند.

و نیز ابن ابی الحدید در شرح نهج البلاغه، 12/253، خطبه 223، فصل فی ذکر ما طعن به عمر

متقی هندی در کنز العمال، 16/522، ح 45728

3- جصاص در احکام القرآن، 3/96، قوله تعالی و المحصنات من النساء، باب المتعه

و نیز ابن اثیر در النهایهْ، 2/488، با بالشین مع الفاء، ماده شفی، با اختلاف اندکی در الفاظ همانند جصاص نقل می کند.

و نیز قرطبی در الجامع لاحکام القرآن، 1305، ذیل آیه 24 سوره نساء

سیوطی در الدر المنثور، 2/252، ذیل آیه 24 سوره نساء با اختلاف اندکی اینگونه نقل می کند

همچنین عبد الرزاق در المصنف، 7/497، باب المتعهْ

و همچنین شوکانی در نیل الاوطار، 6/143، کتاب النکاح، باب ما جاء فی نکاح المتعهْ