«[آیة الله سید محمد روحانی] یک‌وقتی فرمودند: اگر می‌خواهی قدرت استنباطت قوی‌تر از بقیّه باشد، در اصول و معاملات کار کن».

«روزی مطلبی را در حقیقتِ اجاره گفتند. من به ایشان سرِ درس اشکال کردم. حرف مرا قبول نکردند. بعد از درس رفتم به ایشان گفتم: این حرف مرا آقای بروجردی در تعلیقه عروه گفته‌اند. فرمودند: می‌خواهی نصحیتت کنم یا نه؟ عرض کردم: آرزوی من است. فرمودند: اگر می‌خواهی ملّا بشوی، فقط روی حرف‌های حاج شیخ کار کن!

مرادشان مرحوم اصفهانی بود. بعد، برای این‌که بی‌احترامی به آقای بروجردی نشود، از ایشان تجلیل کردند که رعایت احترام بزرگان هم بشود».

«می‌فرمودند: اگر قدرت نقد و بررسی پیدا کردید، دیگر درس خارج نروید و فقط با استاد در ارتباط باشید؛ و الّا تنزّل علمی و رکود علمی پیدا می‌کنید».

«می‌فرمودند: دو نکته را طلبه باید توجّه کند؛ اخلاص و نداشتن حسد نسبت به بقیّه معاصرین، تا اوج بگیرد».

«یکی از حکایات مطایبه‌آمیز ایشان این بود که می‌فرمودند: یک‌وقتی بحث‌مان با آقای خوئی سر یک مطلب، خیلی طولانی شد، و آقای خوئی از ادامه بحث خسته شدند؛ فرمودند: من دیگر با شما بحث نمی‌کنم. من عرض کردم: آن وقت کی ضرر می‌کند؟!».

(منبع: یادداشت اختصاصیِ حجّة الإسلام‌ و المسلمین سیّد محمّدحسن رضوی برای کانال چراغ مطالعه)

دکتر شفیعی کدکنی:

جامع المقدّمات را بخشی پیش پدرم خواندم، بخشی مثل انموذج و صمدیّه مانده بود.

یک روز روبه‌روی مدرسهٔ خیرات‌خان، که یک ایوانی بود، طلبه‌ای ترک را دیدم که به چند نفر صمدیّه درس می‌دهد. سؤالی از یکی از شاگردانش کرد.

من هم بچه بودم و ایستاده بودم. آن بچه نتوانست جواب بدهد. من جواب دادم و بعدش نزد او درس را خواندم.

بعد از مدّتی به شهرشان رفت و دو سه سال بعد آمد.

[وقتی آمد که من شرح لمعه تدریس می‌کردم. او با این که پیش از این استاد من بود اما بدون هیچ تکبری] سر درس شرح لمعهٔ من نشست!

روش حوزه همینش خوب است و این را در آکسفورد و کمبریج متوجّه نمی‌شوند.

منبع: چراغ مطالعه با اندکی تصرف

«آقای شریعت [شیخ‌الشریعهٔ اصفهانی] و مرحوم آخوند باهم خیلی گرم و صمیمی بودند،

ولی از آقای آسیّد عبدالعزیز طباطبایی شنیدم:

از آقای آخوند پرسیده بودند: آقای شریعت مجتهد است یا نه؟

آقای آخوند تأمّل کرده و شهادت نداده بود.

به مرحوم آخوند گفتند: آقا! شما چطور راجع به اجتهاد آقای شریعت تأمّل کردید؟

مرحوم آخوند جواب داده بودند: مطالب آقای شریعت اگر از خودش باشد، مقام اوّل علمی را دارا است.

ولی چون حافظهٔ او استثنایی است، من تردید دارم مطالبش از استخراج و اجتهاد اوست یا ضبط مطالب دیگران است.

منشأ تأمّل و عدم شهادت من این است.

جرعه‌ای از دریا، ج۳، ص۳۹۲