نقل می‌شود علامه امینی دوستی از علماء اهل سنت داشت که در بغداد ساکن بود.
روزی این عالم سنی از بغداد به قصد دیدار علامه امینی به نجف آمد. اتفاقا همان روز مصادف با عاشورا بود و شیعیان مشغول عزاداری بودند.
در این مراسم گروه فراوانی از شیعیان مشغول قمه زنی بودند.
این عالم سنی که این مراسم را ندیده بود، به شدت به علامه اعتراض می‌کند که این کارها یعنی چه؟ آیا اینها دستور دین است؟ آیا این گونه کارها توحش نیست؟ و آیا…؟
علامه امینی فرمود ما در مورد بزرگداشت و زنده نگه داشتن غدیر کوتاهی کردیم نتیجه آن این شد که شما قضیه به این بزرگی را انکار کردید.
اگر در مورد عاشورا نیز کوتاهی کنیم، چیزی نخواهد گذشت که شما فاجعه عاشورا را از اصل منکر خواهید شد.
برای جلوگیری از تحریف عاشورا و انکار جنایت و ظلم یزید، چاره‌ای نیست که با تمام وجود، عظمت حادثه کربلا و عمق فاجعه شهادت امام حسین و اصحابش را زنده نگه داریم.[1]
لازم به تذکر است که مقصود ما از نقل این جریان، بیان ضرورت اهمیت دادن به عزاداری است. اما نسبت به حکم قمه زنی، هر کسی باید به مرجع تقلیدش مراجعه نماید.
روزی این عالم سنی از بغداد به قصد دیدار علامه امینی به نجف آمد. اتفاقا همان روز مصادف با عاشورا بود و شیعیان مشغول عزاداری بودند.
در این مراسم گروه فراوانی از شیعیان مشغول قمه زنی بودند.
این عالم سنی که این مراسم را ندیده بود، به شدت به علامه اعتراض می‌کند که این کارها یعنی چه؟ آیا اینها دستور دین است؟ آیا این گونه کارها توحش نیست؟ و آیا…؟
علامه امینی فرمود ما در مورد بزرگداشت و زنده نگه داشتن غدیر کوتاهی کردیم نتیجه آن این شد که شما قضیه به این بزرگی را انکار کردید.
اگر در مورد عاشورا نیز کوتاهی کنیم شما اصلا فاجعه عاشورا را منکر خواهید...