آن چه در پی می‌آید دو برش از مکافات است که از یک متن برداشته شده است:
پسرم پس از این که این تذکرات را که برایت نوشتم…
به خودم آمدم و بیدار شدم.
حاصل این بیداری دو امر تلخ بود:
یکی این که وقتی به تو این گونه تذکر دادم که:
دنیا جای مکافاته چه خوبش و چه بدش.
نگرانیم اینه که نکنه در آینده، پسرت همین رفتار رو با خودت پیش بگیره!
دلم برای آینده خودت می‌سوزه که دچار مکافات اعمالت گردی.
وقتی تصور می‌کنم فردا ممکنه بچه‌ات همین رفتار رو با تو بکنه، دلم برایت می‌سوزه.
پس از این تذکر به تو به گذشته‌ی خودم برگشتم…
که خودم با پدر مادیم چه کرده‌ام…
که حالا گرفتار این مکافات شدم!
و این، کامم را تلخ کرد!
این است هر چه می‌کشم…
مکافات…!
از ماست که بر ماست…!
اما مسئله دوم که تلخ‌تر از تلخ است، این که…
امام زمان علیه السلام پدر همه امت است.
همه ما باید مطالعه کنیم که چه رفتاری با پدر مهربان‌تر از مهربان داشته‌ایم.
و من هم، یکی از فرزندان ناخلف حضرتش…
از گذشته تا کنون، چه رفتاری با پدر معنوی خودم کرده‌ام!!!
خدا نکند این رفتار مکافات هم داشته باشد!
لا حول و لا قوة الا بالله!