در مطلبی با عنوان «رحمت بی‌پایان و خواسته محدود؟!» گذشت که بر اساس رحمت گسترده و خزینه بی‌پایان الهی و سفره بی انتهای جود و کرم، کم خواستن از او بی معرفتی است.
گفتیم برای همین هم معنا ندارد که خواسته من محدود به این زمان بشود!
لذا در برخی از دعاها از خداوند می‌خواهیم که:
(خداوندا) از طرف من، در این زمان و در همه زمانها، درود فراوان و سلام، به ارواح و اجساد محمد و اهل بیتش برسان.[1]
چه خوب است که بر اساس همین ادبیات، به ساحت مقدس بقیة الله الاعظم عرض ادبی و ارادتی داشته باشیم:
سلام و صلوات بر مهدیِّ خالق و هادیِّ خلایق…
سلام بر او… در این زمان که روز جمعه است و متعلق به او…
سلام بر او… در هر زمانی دیگر…
سلام بر او… چه در زمانی که به یاد او هستم…
سلام بر او… چه در زمانی که غافلم و او را فراموش کرده‌ام…
سلام بر او… چه در زمانی به او پشت کرده و قلبش را شکسته‌ام…
سلام بر او… چه در زمانی که غرق گناه و معصیتم…
شاید سلام این زمان من، در آن زمانها بهانه‌ای شود…
بهانه‌ای شود برای این که دستم را بگیرد…
دستم را بگیرد و از گرداب معصیت بیرون آورد…
نه، شاید…
شاید این بهانه، نگذارد که دامنم آلوده نگردد…
که آلودگی همه جا بد است و شرم‌آور…
اما هنگامی با لطف و عطای او زنده‌ام…[2]
هنگامی حول و قوه‌ام از اوست…[3]
هنگامی…
معصیت او دیگر شرم‌آورترین و ننگین‌ترین است!!!
پس از اعماق جان فریاد می‌زنم:
سلام بر تو در این زمان…
سلام بر تو در همه زمانها…
به این امید که من چشمانت را ابری نکنم…
به این امید با شمشیر تو، قلبت را زخمی نکنم…
به این امید که سایه پدری تو از سرم کم رنگ نگردد…
به این امید که به برکت این سلام از رسوایی گناه در دنیا و آتش دوزخ در قیامت نجات یابم…
سلام بر تو در این زمان…
و سلام بر تو در همه زمانها…
این یکی از نکته‌های پنهان در «سلام بر او در این زمان و در همه زمانها» بود.
پس…
اللَّهُمكُنْ لِوَلِيِّكَ الْحُجَّةُ بْنُ الْحَسَن فِيهَذِهِ السَّاعَةَ وَ فِي كُلِّ سَاعَةٍ وَلِيّاً وَ حَافِظا…
[1]- اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ عَلَى أَهْلِ بَيْتِهِ الَّذِينَ أَلْهَمْتَهُمْ عِلْمَكَ وَ اسْتَحْفَظْتَهُمْ كِتَابَكَ فَإِنَّهُمْ مَعْدِنُ كَلِمَاتِكَ وَ خُزَّانُ عِلْمِكَ وَ دَعَائِمُ دِينِكَ وَ الْقُوَّامُ بِأَمْرِكَ صَلَاةً كَثِيرَةً طَيِّبَةً مُبَارَكَةً تَامَّةً زَاكِيَةً نَامِيَةً وَ أَبْلِغْ أَرْوَاحَهُمْ وَ أَجْسَادَهُمْ مِنِّي فِي هَذِهِ السَّاعَةِ وَ فِي كُلِّ سَاعَةٍ تَحِيَّةً كَثِيرَةً وَ سَلَاماً
خداوندا بر محمد و اهل بیتش صلوات فرست کسانی که علمت را به آنان الهام کرده‌ای و از آنان خواسته‌ای که از کتابت محافظت نمایند پس به حقیقت آنان معدن کلمات تو و خزینه‌داران علم تو و اساس و تکیه‌گاه دین تو قائمین به امر تو هستند
(خداوندا بر محمد و اهل بیتش صلوات فرست) صلوات فراوان و نیکو و مبارک و تمام و پاکیزه و رشد کننده
(خداوندا) از طرف من، در این زمان و در همه زمانها، درود فراوان و سلام، به ارواح و اجساد محمد و اهل بیتش برسان.
[2]- َّ الْحُجَّةُ الْخَلَفُ الصَّالِحُ الْقَائِمُ الْمُنْتَظَرُ الْمَهْدِيُّ الْمُرْجَى الَّذِي بِبَقَائِهِ بَقِيَتِ الدُّنْيَا وَ بِيُمْنِهِ رُزِقَ الْوَرَى وَ بِوُجُودِهِ ثَبَتَتِ الْأَرْضُ وَ السَّمَاءُ
[3]- ِ فَبِعَظَمَتِهِ وَ نُورِهِ أَبْصَرَ قُلُوبُ الْمُؤْمِنِينَ وَ بِعَظَمَتِهِ وَ نُورِهِ عَادَاهُ الْجَاهِلُونَ وَ بِعَظَمَتِهِ وَ نُورِهِ ابْتَغَى مَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ مِنْ جَمِيعِ خَلَائِقِهِ إِلَيْهِ الْوَسِيلَةَ