دوران طلایی ظهور امام زمان علیه السلام آن چنان شگفت است که در حوصله خِرَدهای خُرْدِ ما نمی‌گنجد.
در روایات به شبحی دور از آن دوران اشارت رفته است که برخی از آنها در شاخه «بهشت زمینی یا دوران طلایی ظهور» ارایه می‌شود.
دوران طلایی ظهور واقعا دلربا و خواندنی است! آن هم از ابعاد متفاوتی!
اولش این که وصف العیش نصف العیش (توصیف لذت نیمی از لذت است)
اشاره به دیگر ابعاد آن هم غنیمت است.
یک بُعد آن، برانگیخته شدن این شوق و آرزو است که:
«خدا کند که او بیاید»
«خدا کند که ما هم… »
«خدا کند…»
اما بُعد دیگر آن حسرتی عمیق، تلخ، گزنده و جانکاه است که:
اگر خلافت امیرالمؤمنین علیه السلام غصب نمی‌شد…!
اگر علی به کرسی خلافت می‌نشست…!
از صدها سال انتظار خبری نبود.
همان دستگاهی که قرار است پس صدها سال در زمان ظهور بر پا شود…
پس از پیامبر صلی الله علیه و اله بر پا می‌شد!
آری هر اندازه که به دوران طلایی ظهور معرفت داشته باشیم…
همان قدر از عمق فاجعه غصب خلافت را درک می‌کنیم…
و همان اندازه از سوز و گداز فاطمه زهرا را…