تردیدی ندارم که اعمالم معیوب است، خیلی هم معیوب!
برای همین هم امیدی به اعمالم ندارم. مگر این که فضل تو کاری بکند.
اما در همین عمل معیوبم، همه‌ی دوستداران و شیعیانت را شریک می‌کنم.
و نمی‌دانم از این عمل معیوب چیزی نصیب آنها می‌شود یا نه.
اما می‌خواهم خودم را به شیعیانت بچسبانم.
شاید مرا هم در لابلای آنها بپذیری.