سید نعمةالله جزایری مینویسد:
زمانی که شاه اسماعیل صفوی به شیراز آمد، اکثر علماء شیراز از مخالفین (یعنی سنیان) بودند؛ شاه آنان را احضار نمود و به ایشان دستور داد متخلّفین ثلاثه را لعن کنند!
آنان امتناع کردند؛ چون تقیّه ندارند و لعن کردن خلفا را جایز نمیدانند!
پس شاه اسماعیل دستور داد آنان را به قتل رساندند!
سپس به شاه گفته شد یکی از علمای برجسته سنی باقی مانده است وی شمس الدین خفری، صاحب حاشیه بر الهیات تجرید است؛
او را آوردند و شاه اسماعیل امرش نمود که آن ملاعین ثلاثه را لعن کند!
او هم خلفای ثلاثه را با الفاظی بسیار زشت لعن نمود!! و از کشته شدن نجات یافت!
وقتی که از نزد شاه خارج شد، هم مذهبانش به استقبال او آمدند و گفتند: «چگونه مرتد شدی و امامان سهگانهات را لعنت نمودی؟!»
شمس الدین گفت: آیا شایسته است که عالم فاضلی چون من برای دو سه عرب کون برهنه کشته شود؟!
سید نعمةالله جزایری در ادامه میفرماید:
این وضعیت علما سنی است که اگر به آنها یک درهم یا کمتر بدهی امامانشان را لعن میکنند همچنان که ما در نجف و حله و… مشاهده کردهایم.
منبع: الأنوار النعمانیة ج۲، ص34 چاپ اعلمی بیروت