درک عظمت غدیر، آن هم در همه ابعادش ناشدنی و محال است.
اما در لابلای تاریخ برگه‌هایی از حکومت علی علیه السلام را میتوان دید که روزنه‌ای از حکومت علی علیه السلام را نشان می‌دهد.
از جمله شیوه پیشگیری حضرت، از ناهنجاری‌های فردی و اجتماعی است.
به دو نمونه از پیشگیری حکیمانه امیرالمؤمنین علیه السلام از ناهنجاری و فساد اجتماعی توجه کنید:
نمونه اول:
روزی امیرالمؤمین علیه السلام نشسته بود که جوانی و پیرمردی (فقیر) خدمت حضرت آمدند و از حضرت صدقه خواستند. امام چیزی به پیرمرد دادند (و او را روانه کردند. اما) به جوان دو برابر پیرمرد عطا کردند.
در این مورد حضرت مورد پرسش (و انتقاد) قرار گرفتند.
حضرت پاسخ دادند این شخص جوان است از ترس این که نتواند نفقه و خرجی خود را تهیه کند و به دزدی بیفتد و دستش قطع شود، به او ترحم کردم (و دو برابر پیرمرد دادم. در حالی که پیرمرد در معرض سرقت کردن قرار نداشت).
نمونه دوم:
زن (جوانی) خدمت حضرت آمد و از آن حضرت کمک طلبید. امام چهارصد دینار (که مبلغ زیادی بود) به او عطا کردند.
در این مورد هم حضرت مورد پرسش (و انتقاد) قرار گرفتند.
حضرت پاسخ داد من (هنگامی که) به زیبایی او نگاه کردم ترسیدم (به خاطر فقر) به گناه بیفتد. لذا خواستم او را بی‌نیاز کنم شاید (با ثروتمندی او) کسی در او رغبت کند و با او ازدواج کند.
این دو برگ تاریخ نشان دهنده نگاه امیرالمؤمنین علیه السلام به جامعه و سیاست آن حضرت در پیشگیری خردمندانه از ناهنجاری‌ها است.
خیانت به غدیر یعنی محرومیت جامعه از این گونه مدیریت حکیمانه!!!
متن روایت:
و كان يوما قاعدا فأتاه شابّ و شيخ يسألانه شيئا من الصدقة ، فأعطى الشيخ شيئا و أعطى الشابّ ضعفيه، فقيل فيه.
قال : هذا الشابّ أرحمه مخافة أن لا يجد ما ينفقه على نفسه فيسرق فتقطع يده.
وجاءته سائلة فأعطاها أربعمائة درهم ، فقيل له في ذلك.
فقال : إنّما نظرت إلى جمالها فخشيت أن يفتتن بها ، فأحببت أن أغنيها ، وعسى أن يرغب فيها رجل فيتزوّجها.
مكارم أخلاق النبي والائمة ( ع )، قطب الدين الراوندي، ص ۱۸۳