نیمه شعبان امسال، یعنی سال 1444 هجری قمری توفیق الهی نصیبم شد که از نجف پیاده به کربلا بروم.
البته تعداد زوار در پیاده‌روی نیمه شعبان با اربعین قابل مقایسه نیست، اما باز هم جمعیت کم نبود.
یک عراقی را دیدم که در مسیر زائر ایستاده بود با بچه در بغل و یک بسته شکلات در دستش.
بچه خیلی کوچک بود، سن او در حدی بود که بتواند یک شکلات را دستش بگیرد و به دیگران بدهد.
پدر بچه شکلات را از پاکت برمی‌داشت و به دست بچه‌اش می‌داد تا خود کودک آن را به زائر بدهد.
یعنی از همین سن بسیار پایین، او را برای خدمت به زوار تمرین می‌داد.
پیداست کسی که از کودکی، آن هم این سن پایین، این گونه تربیت شود، بزرگ که شود شجاعت کرم و خدمت به زوار امام حسین علیه السلام در ذاتش ریشه می‌دواند!