کار خوب کردن، هنر می‌خواهد اما…

اما هنر بزرگتر، نگهداشتن آن است!

چرا که ممکن است خداوند توفیق دهد و کار خوبی بکنیم، اما بعدش آن کار را به باد فنا بدهیم.

«حبط عمل» دقیقا همین است، یعنی قطعا کار خوب کردیم، اما با یک عمل بد، نابودش کردیم و نتوانسته‌ایم نگهش داریم.

ببینیم راهی وجود دارد که کار خوب را بیمه کرد تا هیچ وقت نابود نشود یا نه؟

اگر عمل صالحی را به نیابت از معصومین علیهم السلام انجام بدهیم، در واقع دو کار انجام دادیم:

یکی اصل کار خوب است که من انجام داده‌ام.

دوم هم این کار خوب را به نیابت از دیگری انجام داده‌ام.

وقتی کار نیابتی بود، آن کار در حساب همانی نوشته می‌شود که من از جانب او انجام داده‌ام.

یعنی نیابت، به حساب من نوشته می‌شود، اما خود کار خوب به حساب دیگری.

حالا اگر خدای نخواسته عمل بدی انجام بدهم که موجب حبط کار خوبم باشد، کار بد من، تنها عملی را که در پرونده من نوشته شده، باطل می‌کند.

اما عملی که در پرونده دیگری نوشته شده که به جای خودش باقی است!

با این ترتیب دیگر کار خوب، حبط شدنی نیست.

به عبارت دیگر با هدیه کردن کار خوب به معصومین علیهم السلام، آن عمل صالح، بیمه می‌شود و هرگز حبط و نابود نمی‌شود.

این از اصل کار خوب.

اما سر و کار حساب خود من، یعنی نیابتی که در پرونده من ثبت شده، با جود و کرم و آقایی اهل بیت است!