وقتی حرم شریف ائمه بقیع(ره) و دیگر بزرگان دین و شریعت به دست وهابیون تکفیری در شوال المکرم ۱۳۴۴ قمری برابر با فروردین ۱۳۰۵ شمسی تخریب شد، تلگراف خبر این فاجعه عظمی به حاج آقا نورالله نجفی زعیم بزرگ اصفهان می‌رسد آیت الله مبارکه‌ای شرح خواندن تلگراف تسلیت در مسحد جامع اصفهان را چنین روایت می‌کند:
«نظر دارم که شبی در مسجد جامع تمام رجال دولت و ملت و روحانیون شهر از عموم افراد ملت [را] دعوت کرده بودند؛ و از من نیز دعوت شده بود که صورت تلگرافی را که راجع به تخریب ائمه‌ی بقیع از برای حاج شیخ نورالله آمده بود در بالای منبر، پس از تشکیل مقدماتی از مهیا ساختن مردم بخوانم.
در آن شب مسجد جامع عتیق تمام صفحه‌ی مسجد جمعیت را فرا گرفته بود؛ و همه انتظار داشتند که صورت تلگراف را من از برای آن‌ها از طرف رجال دولت و ملت بخوانم.
وقتی که مقدمات سخن را تشکیل داده و صورت تلگراف را خواندم، به این کلمه وقتی رسید که:
قباب ائمه‌ی بقیع را خراب کردند…
هنوز کلمه‌ی خراب را نخوانده بودم که ضجه و گریه‌ی مردم به طوری بلند شد که جمعی بی‌هوش و گروهی سرها را به سنگ شکسته و گروهی با قمه و حربه‌های دستی خود را مجروح ساخته؛
و آن شب را تا به صبح از صدای ضجه و ناله و فریاد، تمامی خلق را خواب نبود؛ و به مثابه روز روشن، کوچه و بازار رفت و آمد بود؛
و در روز، پس از آن که به تمام شهر منتشر شد، تمام تکایا و مساجد و بازارها بل‌که بیشتراز خانه‌های شهر و خیابان‌ها به پارچه‌ی سیاه پوشیده شده بود؛ و در هر گوشه نوای مصیبت و سوگواری افراشته شده بود. دسته‌های مرکب از مردان سینه‌زن و زنجیر زن و قمه زن، شهر را صبح تا شام و شام تا صبح به هیجان انداخته.
در هر مجلسی پیراهنی پاره کرده، کمتر مجلسی بود که زن و مرد مصیبت زده‌ی غش کرده روی خاک نمی‌افتاد.
مردم سر و پای برهنه و گریبان‌های چاک زده در کوچه و بازار یکدیگر را تسلیت می‌گفتند؛ و در طرق و شوارع اشک ریزان می‌گذشتند.»
http://mobarakehei.ir/2019/09/25/