این را بدانید که ما نه ازلی هستیم، نه ابدی.
یعنی چه؟ یعنی ما اول داریم، آخر هم داریم.
اول ما، اول تولد ما است در این دنیا، این اولش هست.
آخرش هم که مردن است.
در این بینها، این دنیای موقت که اول دارد و آخر دارد، و آخرش هم همان مردن است، این، هم گیرنده است، هم رباینده است این دنیا.
و هم نفس اماره هم کار می‌کند.
و بعد شیطان هم هست.
پس ما نه ازلی هستیم و نه ابدی، ما موقت هستیم! دنیای موقت در دست ماست! اول آمدن ما به دنیا… و آخرش هم مردن است!
در این بین هم ما تکالیفی داریم.
خود دنیا زَنَند (بزک شده) است، دزد است.
مردمان دزد هم تویش هست، مردمان زَنَند(بزک شده)!
شیطان هم که کار خودش را می‌کند!
پس بنا بر این انسان باید مواظب باشد، حدیث نفس نکند! با خودش خیالات نکند! با خودش زمزمه‌هایی نکند! باید مواظب باشد خودش!
دنیا را مزرعه‌ی آخرت بداند که هر چه در دنیا بکند در آخرت جزایش را می‌بیند!
از نصیحتهای اواخر عمر حاج شیخ ذبیح الله قوچانی رحمة الله علیه
منبع: دانش حوزه