هر مصیبتی که رخ می‌دهد، متناسب با آن عزا گرفته می‌شود.
از این رو هر چه عظمت مصیبت بیشتر باشد، باید متناسب با عظمت مصیبت، عزاداری نمود.
عظمت مصیبت عاشورا فوق درک ماست، اما برای نزدیک ساختن مطلب مثلی می‌زنیم.
اگر کسی سیلی ناحقی به انسان فاسقی بزند، این سیلی جرم است باید قصاص شود.
اگر مضروب انسان نیکوکاری باشد، جرم مرتکب شده بزرگتر است.
اگر مضروب به انسان احسان کرده باشد، جرم بزرگتر است.
اگر مضروب پدر یا مادر انسان باشد، جرم بزرگتر است.
اگر مضروب دانشمندی الهی باشد، جرم بزرگتر است.
اگر مضروب پیامبر خدا باشد، جرم بزرگ است.
اگر مضروب عزیزترین بنده خدا باشد، نه تنها جرم هم بزرگتر خواهد بود، بلکه گویا به خود خداوند ستم و اهانت شده است.
آری هنگامی عظمت جرم و جنایتی که در کربلا اتفاق افتاده روشن می‌شود که عظمت امام حسین علیه السلام شناخته شود..
با شناخت اندکی، (تأکید می‌کنم تنها اندکی) از عظمت عاشورا روشن خواهد شد که هنوز حق عزاداری امام حسین علیه السلام اداء نشده است.
مشکل در یک این نقطه است که ما چقدر امام حسین علیه السلام را شناخته‌ایم.