لازمه‌ی زندگی اجتماعی، مدیریت روابط میان افراد جامعه است.

مدیریت روابط اجتماعی، دو شاخه عمده دارد:

۱- امنیت از تجاوز دیگران

۲- همیاری اعضاء جامعه با یکدیگر.

یکی از مهترین ابزار امنیت و همیاری اجتماعی، روابط عاطفی است.

عمده‌ترین بنیاد روابط عاطفی، با توالد و تناسل شکل می‌گیرد.

تنها بستر سالم توالد و تناسلی که روابط عاطفی مستحکم و پایدار و کارا را متولد می‌سازد، خانواده است.

مسلما تحقیق در این زمینه، بستر کشف مطالب شگفت و نابی است.

در کمال تأسف حقایق اشاره شده، آگاهانه و ناآگاهانه مورد غفلت قرار گرفته است.

با این مقدمه کوتاه سراغ جمله‌ای طلایی از امام صادق علیه السلام می‌رویم.

امام صادق علیه السلام در توحید مفضل می‌فرماید:

ثُمَّ لَوْ كَانُوا لَا يَتَوَالَدُونَ وَ لَا يَتَنَاسَلُونَ لَذَهَبَ مَوْضِعُ الْأُنْسِ بِالْقَرَابَاتِ وَ ذَوِي الْأَرْحَامِ وَ الِانْتِصَارِ بِهِمْ عِنْدَ الشَّدَائِدِ وَ مَوْضِعُ تَرْبِيَةِ الْأَوْلَادِ وَ السُّرُورِ بِهِمْ

اگر بشر این چنین بودند که (رابطه پدر مادری و فرزندی نداشتند و) توالد و تناسل در میان آنها نبود، مسلما جایگاه انس و الفت به نزدیکان و بستگان، از بین می‌رفت و (به تبع آن، جایی برای امور سه گانه زیر وجود نداشت:)

۱- یاری گرفتن از آنها در گرفتاری‌ها

۲- جایگاه (رنج و زحمت برای) تربیت فرزندان

۳- شادمان شدن به فرزندان (و لذت بردن از زندگی)

هزاران سلام بر جعفر بن محمد که هزار سال پیش مهم‌ترین مسایل اجتماعی و روانشناسی را این گونه گویا بیان فرموده است.