تا هنگامی که اوضاع بر وفق مراد است، این منم که رستم دستانم و این مدیریت من است و من چنین کردم من چنان کردم و…!
اما تا تقی به توقی می‌خورد و یکی کمی هوای زندگی ابری می‌شود، هوار می‌کنیم که «خدایا دیواری کوتاه‌تر از دیوار ما پیدا نکردی؟!»
بد نیست یک کمی این دیوار کوتاه را بشناسیم.
عَنِ الْحُسَيْنِ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص فِي بَعْضِ كَلَامِهِ إِنَّمَا هِيَ أَعْمَالُكُمْ تُرَدُّ إِلَيْكُمْ فَمَنْ وَجَدَ خَيْراً فَلْيَحْمَدِ اللَّهَ وَ مَنْ وَجَدَ غَيْرَ ذَلِكَ فَلَا يَلُومَنَ إِلَّا نَفْسَهُ.
همانا این (سرنوشتی که شما دارید) کارهای خود شما هستند که به سوی شما باز می‌گردند.
پس کسی که خیری یافت خدا را سپاس گوید (که موفق به کارهای خوب شده که بازتاب آن خیر بوده است)
و کسی که غیر این را یافت جز خودش کسی را سرزنش نکند (چرا که گرفتاری‌ها بازتاب کاری بد خود اوست).
معلوم می‌شود که همه بدبختی ما از همین دیوار کوتاه خود ماست که نصیب ما می‌شود.
به مصداق ضرب المثل معروف «از ماست که بر ماست».