در کتاب سفینة البحار رابطه دو عالم جلیل القدر شیخ حسن صاحب کتاب معالم و سید محمد صاحب کتاب مدارک این گونه بیان شده است:
این دو که تقریبا هم سن و سال بودند، همانند دو اسب مسابقه (در تلاش برای رسیدن به هدف)، فاصله کمی از یکدیگر داشتند و در قوت و رشد علمی گویا هر دو از یک شیر پرورش یافته بودند.
فوت صاحب مدارک پیشتر بود و پس از مدت کوتاهی، به اندازه فاصله سنی این دو، صاحب معالم نیز فوت نمود.
در تمام زنگیشان هر کدام که زودتر به مسجد می‌آمد دیگری در نماز به او اقتدا می‌کرد.
هر کدام که تحقیقی می‌کرد به دیگری عرضه می‌کرد تا آن چه را که در آن اتفاق نظر دارند به رشته تحریر درآورد.
اگر کسی از یکی از این دو پرسشی می‌کرد که دیگری آن مسئله را بررسی کرده بود، پاسخ را به دیگری ارجاع می‌داد و می‌گفت او زحمت بررسی را از دوش من برداشته است. (سفینةالبحارج۲ص215)
این گونه همدلی و هم‌اندیشی دو دانشمند برجسته، چه برکاتی که ندارد!
هر دو کار آنها (همدلی و هم‌اندیشی) غبطه خوردنی است! به خصوص هم‌اندیشی‌شان!
افسوس و هزاران افسوس!