برکات دستگاه اهل بیت یکی دو تا نیست. یکیش همین پیاده روی اربعین است. برکات این پیاده روی به قدری زیاد است که بهتر است اسم آن را معجزه بگذاریم.
بگذریم، در همین سفرهای پیاده با شیخ عشیره‌ای آشنا شدیم به نام سید ایاد.
این سید نقل کرد ما جمعیت خیریه‌ای داریم که اعضای آن از مناطق مختلف عراق است. تعداد اعضا از دو هزار نفر گذشته است. برای همین هم دیگر عضو جدید نمی‌پذیرند. البته مقصود از اعضا، خیرینی هستند که کمک می‌کنند نه کسانی که مساعده می‌گیرند. این ها همه مقدمه بود برای این مطلب.
تمامی جمعیت این خیریه ملتزم هستند که اگر یکی از اعضا فوت نماید، هر کدامشان یک روز روزه به نیابت میت بگیرند و سه روز هم نماز قضا به جا آورند، دو شبانه روز نماز تمام و یک شبانه روز هم نماز شکسته.
حالا بیایید حساب و کتاب کنیم چقدر نماز و روزه می‌شود.
اعضای جمعیت را دو هزار نفر در نظر می‌گیریم و به بیشترش کاری نداریم.
فرض کنید تمامی ماه رمضانها سی روزه باشد. دو هزار، تقسیم به سی روز، می‌شود بیش از شصت و شش ماه.
یک مرد که از پانزده سالگی بالغ شده باشد شصت و شش سال هم دوران بلوغش باشد می‌شود عمر هشتاد و یک ساله.
پس روزه یک عمر هشتاد و یک ساله که تأمین شد.
می‌رویم سر نماز. فرض کنیم تمامی سالهای شمسی سیصد و شصت و پنج روز باشد.
دو هزار نفر هر کدام سه شبانه روز نماز قضا می‌خوانند، جمعا می‌شود شش هزار شبانه روز نماز قضا.
شش هزار، تقسیم به سیصد و شصت و پنج روز، می‌شود بیش از شانزده سال نماز قضا.
این هم نماز یک عمر سی و یک ساله (پانزده سال قبل از بلوغ این هم شانزده سال جمعا می‌شود سی و یک سال)
البته شیعیان عراق به روزه و نمازشان مقید هستند اما با این حساب کتاب دیگر فکر نکنم اصلا بدهی نماز و روزه برایشان بماند.
تا به حال جمعیت خیریه‌ای این چنینی دیده‌اید؟!
شما هوس نمی‌کنید که عضو شوید؟!