دِلِ خود را به تو یِک دَم نَسِپُردَم، جانا
یِک شَب از دوریِ تو غُصّه نَخوردَم، جانا
بِهتَر آن اَست، شَبَش گَردَنِ مَن را بِزَنَند
صُبحِ آن روز، که نامِ تو نَبُردَم، جانا
جُمعه‌ها آمد و رَفت و، زِ غَمِ هِجرانَت
دِل به سَرپَنجه‌ی اَشکَم نَفِشُردَم، جانا
غُصّه‌اَم بیشتَر اَز پیش شُد اَز وَقتی که
روز و شَب را، تو نَبودی و شِمُردَم، جانا
مِهر تو دَر دِلِ مَن بود، وَلی دَر غِفلت
لُقمه اَز سُفره‌ی بی مِهرِ تو خوردَم، جانا
سَخت جانیِ مَن اَز دوریِ تو شُهرَت یافت
تا به حالا اَگَر اَز هِجر نمردم، جانا
منبع: کانال رضیع الحسین
آخرین شعری که مرحوم رضا رسول‌زاده تو کانالش اشعارش گذاشته