گدای اهل بیت تا به آستانه می‌رسد
عطا و لطف هل اتی ز هر کرانه می‌رسد
چرا دو دست ما به سوی دشمنان دراز شد؟!
مگر که رزق و روزی از سوی سما نمی‌رسد؟
ولیِ عصر هر کجا همیشه شد گره‌گشا
به سوی ما عنایتش به هر بهانه می‌رسد
اگرچه بی لیاقتم، برای یار زحمتم
خوشم سلام هر سحر به آن یگانه می‌رسد
به خاک غم نشسته‌ام، چراکه پر شکسته‌ام
مگر پرنده این چنین به آشیانه می‌رسد؟!
شده امید من همه، نوای یابن فاطمه
به داد من همین نوای عاشقانه می‌رسد
رسیده وقت پا شدن، به هوش باش سینه زن
به شهر ما دوباره خیر مادرانه می‌رسد
فقط نه بیت هل اتی، به شعله سوخت از جفا
تمام نار دوزخ از همین زبانه می‌رسد
بس است بهرِ گل همین، که خوب پرپرش کند
به سمت صورتش که باد تازیانه می‌رسد
به روی خاک مادری نشسته است ای خدا
گمان کنم به سختی آخرش به خانه می‌رسد
دلیل غاضریه در وجود فاطمیه است
بدون فاطمیه کس به کربلا نمی‌رسد
منبع: کانال شعر مذهبی رضیع الحسین محمدجواد شیرازی