هر وقت دل بهانه‌ی یاد تو را گرفت
شادی از آن بلند شد و غصه جا گرفت
ابریست آسمان دل بیقرار تو
بیخود نبود اگر که دوباره هوا گرفت
گفتم شبی شبیه تو گریه کنم ولی
چشمم ز اشک خشک شد آقا صدا گرفت
تو سوختی که سینه‌ام آتش گرفت و سوخت
تو روضه خوان شدی اگر این روضه پا گرفت
امروز هم بیا و بگو وای مادرم
آخر مریض خانه‌ی مولا شفا گرفت
راحت شدند اهل مدینه ز رفتنش
این خانه‌ی علیست که دیگر عزا گرفت
در آخرین وصیت زهرا دل علی
از روضه‌ی حسین و غم کربلا گرفت
منبع: کانال شعر مذهبی رضیع الحسین محمدعلي بياباني