آیت‌الله العظمی سید ابوالحسن اصفهانی (قدس سره) از مراجع بزرگ و وارسته‌ای است که هم به محضر مبارک امام عصر (عج) نائل آمده و هم به افتخار دریافت نامه و توقیع از سوی آن حضرت، مفتخر شده است.
داستانی که خواهد آمد نشانگر عنایت و لطف دوازدهیمن امام نور حضرت مهدی (ع) به آن مرجع بزرگوار تقلید و آن عالم ربانی است.
آورنده‌ی توقیع، عابد پارسا و پرواپیشه، «شیخ محمد کوفی شوشتری» است و داستان را نگارنده از واعظ توانا و محقق دانا حضرت حجة‌الاسلام والمسلمین آقای حاج شیخ محمود حلبی که خود توقیع شریف را دیده است، در بیت آیت‌الله العظمی آقای حاج شیخ مرتضی حائری و در محضر او، شنیدم.
این شما و این هم داستان شنیدنی مورد بحث:
در بیت آیت‌الله حائری بودیم و دانشمند پرواپیشه آقای حلبی نیز آنجا بود به تناسبی سخن از آیت‌الله اصفهانی به میان آمد که آقای حلبی فرمودند:
من در عصر آن بزرگوار از کسانی بودم که گاه اشکال و ایراد به سبک معظم‌له در رهبری معنوی و مذهبی جهان تشیع داشتم و این ایراد تا هنگام تشرف به عتبات عالیات و دیدار خصوصی با آن مرحوم ادامه داشت. به همین جهت هم، آنجا وقتی به محضرش رفتم اشکالات خود و دیگران را گفتم و آن بزرگوار با کمال سعه‌ی صدر و گشادگی چهره، جواب همه‌ی اشکال و ایراد‌های مرا داد و سر انجام فرمود: «من دستور دارم که اینگونه عمل کنم.»
گفتم: «از کجا و از چه کسی دستور دارید؟»
فرمود: «از چه کسی می‌خواهید دستور داشته باشم؟»
گفتم: «یعنی از امام عصر؟»
فرمود: «آری!» و برخاست درب صندوق خود را گشود و پاکتی را از آنجا برگرفت و به دست من داد. من به مجرد اینکه پاکت را گرفتم مضطرب و منقلب شدم با حالتی وصف ناپذیر کاغذ را از پاکت در آوردم و آن را خواندم که از جمله این عبارت نوشته شده بود.
بسم‌الله الرحمن الرحیم
یا سید ابوالحسن ارخص نفسک و اجلس فی دهلیز بیتک و لاترخ سترک (و اعن او اغث شیعتنا و موالینا) نحن ننصرک ان شاء الله «مهدی».
بنام خداوند بخشانده‌ی مهربان ای سید ابوالحسن خود را ارزان کن و در اختیار همگان قرار بده و در بیرونی منزلت بنشین و در بر روی کسی مبند و پرده بین خود و مردم قرار مده و بداد و کمک پیروان و دوستان ما برس... ما ترا یاری می‌کنیم... .
پرسیدم: « این توقیع شریف را به وسیله‌ی چه کسی دریافت داشته‌اید؟»
فرمود: «به وسیله‌ی مردی عابد و پارسا و باتقوا به نام شیخ محمد کوفی که از هر جهت مورد وثوق و اطمینان است.»
اجازه گرفتم تا از آن نسخه‌ای بردارم مشروط بر اینکه تا سید در قید حیات است ابراز نکنم.[1]
«برگ سبز» تحفه درویش
آیت‌الله العظمی سید ابوالحسن اصفهانی (قدس سره) از مراجع بزرگ و وارسته‌ای است که هم به محضر مبارک امام عصر (عج) نائل آمده و هم به افتخار دریافت نامه و توقیع از سوی آن حضرت، مفتخر شده است.
داستانی که خواهد آمد نشانگر عنایت و لطف دوازدهیمن امام نور حضرت مهدی (ع) به آن مرجع بزرگوار تقلید و آن عالم ربانی است.
آورنده‌ی توقیع، عابد پارسا و پرواپیشه، «شیخ محمد کوفی شوشتری» است و داستان را نگارنده از واعظ توانا و محقق دانا حضرت حجة‌الاسلام والمسلمین آقای حاج شیخ محمود حلبی که خود توقیع شریف را دیده است، در بیت آیت‌الله العظمی آقای حاج شیخ مرتضی حائری و در محضر او، شنیدم.
این شما و این هم داستان شنیدنی مورد بحث:
در بیت آیت‌الله حائری بودیم و دانشمند پرواپیشه آقای حلبی نیز آنجا بود به تناسبی سخن از آیت‌الله اصفهانی به میان آمد که آقای حلبی فرمودند:
من در عصر آن بزرگوار از کسانی بودم که گاه اشکال و ایراد به سبک معظم‌له در رهبری معنوی و مذهبی جهان تشیع داشتم و این ایراد تا هنگام تشرف به عتبات عالیات و دیدار خصوصی با آن مرحوم ادامه داشت. به همین جهت هم، آنجا وقتی به محضرش رفتم اشکالات خود و دیگران را گفتم و آن بزرگوار با کمال سعه‌ی صدر و گشادگی چهره، جواب همه‌ی اشکال و ایراد‌های مرا داد و سر انجام فرمود: «من دستور دارم که اینگونه عمل کنم.»
گفتم: «از کجا و از چه کسی دستور دارید؟»
...