علمای چهارگانه عبارتند از سید محمد مهدی بحرالعلوم متوفی ۱۲۱۲ شیخ جعفر کاشف الغطاء متوفی ۱۲۲۸ شیخ حسین نجفی متوفی ۱۲۵۱ و شیخ محمد محی الدین متوفی ۱۲۱۹ که همگی از علمای نجف اشرف بودند و درباره بعضی از آنان قبلا در این کتاب مطالبی بیان گردیده است.

آنان کارها را میان خود تقسیم کرده بودند. سید تدریس می کرد و کاشف الغطاء مرجع تقلید بود و شیخ حسین نجفی اقامه جماعت می‌نمود و شیخ محی الدین قضلوت را بر عهده داشت.

شیخ محمد حرز الدین در معارف الرجال می گوید:

این آقایان برای خدا با هم برادر شدند و خود را وقف احیای کلمه لا اله الا الله نمودند و این که آنچه در اختیار آنان بود جهت احیاء دین و کمک به بینوایان و مساکین، برای مصالح عام باشد در همین راستا هر کدام از آنان را می‌بینیم خود را فنای چیزی از امور مسلمین نموده است.

و از شیخ محسن خنفر روایت شده که گفته است شیخ حسین نجف در روز غدیر در نجف مجلسی عام ترتیب می‌داد و مردم از زائرین و اهالی نجف بر او وارد می‌شدند و اموالی را تقدیم می‌نمودند تا این که مال فراوانی نزد وی جمع شد.

و من در آن روز به دیدارشان رفته بودم.

و از جمله کسانی که به دیدار وی رفته بودند شیخ بزرگ شیخ جعفر صاحب کشف الغطا بود که منتظر ماند تا این که آمد و رفت مردم قطع شد. سپس به آن پول‌ها نزدیک شد و آنها را در ردای خود جمع نمود، بدون این که از شیخ حسین اجازه‌ای  بگیرد و یا توقفی کند و پس از آن از آن جا رفت.

و نیز گفته است گاهی شیخ جعفر به خانه شیخ حسین وارد می‌شد و کلید صندوقی را که پول در آن بود برمی‌داشت و پول را می‌برد و شیخ حسین در این مورد هیچ سوالی را مطرح نمی‌نمود.

منبع: داستان‌هایی از نجف اشرف صفحه‌ی 161 علمای چهارگانه‌ی 2