×

درباره میز من طلبه هستم

مسیر «هویت‌یابی» از انسان شناسی آغاز و سپس به سرمنزل عقل شناسی، دین شناسی، اسلام شناسی و شیعه شناسی می‌رسد.
ادامه این سیر دقیق علمی، کامل‌ترین هویت، یعنی «هویت طلبگی» را رقم می‌زند.
×

آرزوی رخصت...!


یا علی! ای آقای من!
ای نور خدایی در دل تاریکی‌ها!
ای ستون دین!


تو را سپاس می‌گویم که در سایه لطفت قدمی برداشتم.


تو، تویی!
و من، کمتر از مورچه در بارگاه سلیمان!
تو را از پیش‌کش کاری چنین اندک برتر می‌دانم؛
اما آرزومندم رخصت دهی تا کار ناچیزم را به نام تو زینت بخشم.
اگر چنین گردد متواضعانه بسی شادمان و مفتخرم.
شاید خدای از تقصیراتم بگذرد و آن را خالص بپذیرد.


تو پدر یتیمان و همسر بیوه زنان و حامی بی‌کسانی!
و من یتیمی غریب!
و خوب می‌دانی غم سنگین یتیم را، آن هم یتیمی غریب.
تو بر من منت گذاری اگر به افتخار این هدیه رخصت فرمایی،
و من سر به آسمان سایم اگر قبولت افتد.


آقای من ای علی فدایت گردم.


*****


مولای ياعلی!
يا نور الله فی ظلمات الارض!
يا عمود الدين!


أشکرک علی اتمام عملی هذا فی ظلک.


أنت أنت؛
و أنا أقل من النمل الی سليمان؛
فأُجِلّک من هديتی إليک؛
لکن أرجوک أن تأذن لی فی تزيين عملی هذا الحقير القلیل،
بوضع اسمک المقدس عليه،
سرورا و فخرا مع التواضع؛
لعل الله يتجاوز عن­تقصيری ويقبله خالصا


إنک زوج الارامل و ابو اليتامی و کافل الايتام،
و أنا يتيم غريب،
و أنت أعلم بشدة هموم اليتيم خاصةً إذا کان غريبا؛
فامنن علی بهذا الفخر!


مولای ياعلی روحی فداک!

×

جستجوی پیشرفته

جستجو در میزهای
دامنه جستجو


×

ارتباط با ما

info@aashtee.org :پست الکترونیک ما
rss
بسم الله الرحمن الرحیم
جمعه ۲۲ فروردین ۱۴۰۴
۱۲ شوال ۱۴۴۶
ابزار
  • نمایش دو ستون
  • نمایش درختواره
  • نمایش متن مقاله
  • بستن متن‌ها
درختواره

آشیخ عبدالکریم حائری نوحه خوان دسته سینه زنی طلبه‌ها

  • نویسنده:برگ سبز
    • تاریخ انتشار:۱۳۹۵/۰۳/۲۸-۹:۵۶:۳۷
    • تاریخ اصلاح:۱۳۹۴/۰۷/۲۹-۸:۱:۴۷
    • کد مطلب:13307
  • بستن متن‌ها
  • اختصاصات این مطلب
  • نظر شما
  • (0) نظر برای این موضوع
  • بازدید: 5225

مرحوم آقا میرزا حسن شیرازی فرموده بودند: در دهه‌ی عاشورا باید دسته‌ی سینه زن از اهل علم بیرون بیاید. نوحه خوان آن دسته‌ها مرحوم حاج شیخ [عبدالکریم حائری] بوده ایشان جوان قوی هیکل جهوری الصوت بوده است.

اول آن اشعاری که می‌خوانده این بوده:

یا علی المرتضی غوث الوری کهف الحجی                          قم مغیثا، آلک الامجاد عن حد الظبی

همین را دم می‌گرفتند اشعار یک صفحه بوده که مرحوم آقا سید اسماعیل پدر آقا سید عبد الهادی معروف، که اشعر شعرای عرب بود در مصیبت سروده بود.

در اثر این نوحه خوانی یک شب خدمت حضرت اباعبدالله علیه السلام مشرف می‌شود حضرت یک مشت نقل به او مرحمت می‌کنند و از آن تناول می‌کند و این بیان جذاب ایشان در درس و حلاوت محضرشان در مواقع عادی از آثار و برکات همان عنایتی بود که امام حسین صلوات الله علیه به ایشان کرده بود.[1]

«برگ سبز» تحفه درویش


[1]- شرح زندگانی حضرت آیة الله مؤسس و فرزند برومندشان آیة الله شیخ مرتضی حائری ص 33

  • نظر خوانندگان
تا کنون نظر قابل انتشاری ثبت نشده است
  • نظر شما