خانواده، جامعه‌ای کوچک است. اما همین جامعه کوچک، خشت نخستین سایر جوامع بشری است. از همین رو اهمیت فوق العاده‌ای دارد.

تقسیم کار در خانواده نیز دارای جایگاهی بسیار والاست. چرا که ساماندهی بهینه خانواده در گرو تقسیم کار است.

به چند روایت در این زمینه توجه کنید:

به درستی که فاطمه سلام الله علیها انجام کارهای خانه و خمیر کردن و نان پختن را برای علی علیه السلام تضمین کرد و امیرالمؤمنین علیه السلام نیز انجام کارهای بیرون از خانه (مانند) آوردن هیزم و تأمین غذا را برای فاطمه سلام الله علیها تضمین کرد.[1]

امیرالمؤمنین علیه السلام علاوه بر کارهای بیرون خانه، در کارهای خانه نیز به فاطمه سلام الله علیها کمک می‌کرد. توجه کنید:

روش امیرالمؤمنین علیه السلام (در انجام کارهای خانه) این بود که هیزم جمع آوری می‌کرد و آب می‌آورد و خانه را جاروب می‌زد و فاطمه علیها السلام (نیز) گندم آسیاب می‌کرد و خمیر می‌کرد و نان می‌پخت.

پیامبر صلی الله علیه و آله (نیز) پیوسته (خود) بز خانه‌اش را می‌دوشید.[2]

در روایتی دیگر چنین آمده است:

امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود پیامبر خدا صلی الله علیه و آله بر ما وارد شد در حالی که فاطمه نزد دیگ نشسته بود (و مشغول آشپزی بود) و من (هم) عدس پاک می‌کردم.

حضرت فرمود ای ابا الحسن! پاسخ دادم لبیک ای پیامبر خدا. فرمود از من بشنو و من جز از فرمان پروردگارم سخن نمی‌گویم که هیچ مردی در خانه به همسرش کمک نمی‌کند مگر این که پاداش او به عدد هر مویی که در بدن دارد عبادت یک سال است که روز روزه بدارد و شب به عبادت قیام کند و خداوند ثوابی مانند آن چه که به صابرین و داود پیامبر و یعقوب و عیسی داده است به او عطا می‌کند.

ای علی کسی که در خدمت عیالش در خانه باشد و از آن إبائی نداشته باشد خداوند نام او را در دیوان شهدا می‌نویسد و برای او به ازاء هر روزی و شبی، پاداش هزار شهید می‌نویسد و به هر قدمی برای او پاداش حج و عمره‌ای می‌نویسد و به هر رگی که در جسد اوست خانه‌ای در بهشت به او عطا می‌کند.

ای علی یک ساعت در خدمت عیال بودن بهتر است از عبادت هزار سال و هزار حج و هزار عمره و بهتر است از آزاد کردن هزار بنده و هزار غزوه و هزار عیادت بیمار و هزار (عبادت هفته یا نماز) جمعه و هزار تشییع جنازه و هزار گرسنه‌ای که سیرشان کند و هزار برهنه‌ای که به آنان لباس بپوشاند و هزار اسبی که در راه خدا بفرستد و بهتر است از هزار دیناری که بر نیازمندان صدقه دهد و بهتر است از خواندن تورات و انجیل و زبور و فرقان و (بهتر است) از اسیری که به اسارت گرفته شده‌اند پس او آنها را آزاد سازد و بهتر از است از هزار شتری که به مستمندان بدهد و از دنیا بیرون نمی‌رود تا این که جایش را از بهشت ببیند.

ای علی کسی که از خدمت کردن عیال إبائی نداشته باشد بدون حساب وارد بهشت می‌گردد.

ای علی خدمت عیال کفاره گناهان کبیره است و غضب پروردگار را خاموش می‌سازد، کابین حوریه‌هاست و در حسنات و درجات (بهشتی) افزایش می‌دهد.

ای علی خدمت به عیال نمی‌کند مگر صدیق یا شهید یا مردی که خداوند به او اراده خیر دنیا و آخرت دارد.[3]