وقتی گرمای خورشید به یاری آب آید، جان در تار و پود طبیعت مرده دمیده می‌شود.
به دنبال آن شادابی، نشاط، لذت و… سرازیر می‌شود.
در یک کلمه «بهار» می‌شود.
این دنیای خاکی ماست که هر ساله بهارش را به رخ می‌کشد و همه را مدهوش خود می‌سازد.
اما اگر…
اما اگر گرمای مهربانی و محبت او، بر دلها بتابد…
اگر زلال عدالتش، در رگهای روح و روان، جاری شود…
آن گاه است که روانهای مرده جان می‌گیرد…
آن گاه است که بهار می‌شود…
آن گاه است که همه چشمها و عقلها، یک سره مدهوش می‌شود…
آن گاه است که بهار روانها آغاز می‌شود…
تازه این آغازش است!
وقتی عدالت گسترده‌تر شود…
وقتی ظلم از همه جا برچیده شود…
وقتی ظلم، با تمام ابعادش نابود شود…
دیگر نه از ظلم به دیگران خبری است…
و نه از ظلم به خود اثری…
حق و حقیقت همه جا جاری…
عدالت همه جا حاکم…
ظلم رخت برمی‌بندد هم ظلم اصغر (ظلم به خلایق) و هم ظلم اکبر (ظلم به خالق)
عشوه گری عروس آفرینش، دل از همگان برباید!
و خدایش تبارک الله احسن الخالقین بخواند!
پس اللهم عجل لولیک الفرج…
عجل لولیک الفرج…
الفرج… الفرج… الفرج…
کجایی ای بهار؟!
ای بهار دلها!
ای بهار معرفت!
ای بهار تکامل!
ای بهار انسانیت!
ای بهار امامت!
ای بهار آل محمد!
ای بهار خدا!
ای بهار همه خوبی‌ها!
ای بهار…!
ای بهار…!
ای بهار…!
مَتَى تَرَانَا وَ نَرَاكَ، کی تو ما را ببینی و ما تو را!
وَ قَدْ نَشَرْتَ لِوَاءَ النَّصْرِ تُرَى، در حالی دیده می‌شوی که پرچم پیروزی را گشوده‌ای!
أَ تَرَانَا نَحُفُّ بِكَ وَ أَنْتَ تَؤُمُّ الْمَلَأَ، آیا می‌رسد زمانی که ما بر گرد خورشیدت حلقه بزنیم و تو امام خلایق باشی؟!
وَ قَدْ مَلَأْتَ الْأَرْضَ عَدْلًا، و زمین را از عدالت لبالب ساخته باشی؟!
وَ أَذَقْتَ أَعْدَاءَكَ هَوَاناً وَ عِقَاباً، به دشمنانت پستی و کیفرشان را چشانده باشی؟!
وَ أَبَرْتَ الْعُتَاةَ وَ جَحَدَةَ الْحَقِّ، و سرکشان و انکار کنندگان حق را نابود کرده باشی؟!
وَ قَطَعْتَ دَابِرَ الْمُتَكَبِّرِينَ وَ اجْتَثَثْتَ أُصُولَ الظَّالِمِينَ، عقبه متکبران را بریده و ریشه ظالمین را درآورده باشی؟!
وَ نَحْنُ نَقُولُ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِين، و (ما بندگان کوچکت زبان به ستایش خدایت می‌گشاییم و) می‌گوییم:
الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِين!
الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِين!
الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِين!
…
السَّلَامُ عَلَى شَمْسِ الظَّلَامِ وَ بَدْرِ التَّمَامِ، درود بر خورشید تاریکی‌ها و ماه شب چهارده!
السَّلَامُ عَلَى رَبِيعِ الْأَنَامِ وَ نَضْرَةِ الْأَيَّام، درود بر بهار مردمان و شادابی روزگاران!
درود بر مهدی صاحب الزمان!