کم و بیش از مصائب اهل بیت به گوشمان خورده است. شاید هم پای بعضی از آنها مفصل گریه کرده باشیم.
شاید هم سوخته باشیم و شاید…
اما…
اما آن سوختن کجا و سوختن این کجا که «کسی در خیابان به زن ما یا دختر ما، یک سیلی نامردانه بزند»؟!
با یک سیلی، تنها یک سیلی، چقدر آتش میگیریم؟! آن هم آتشی که تا آخر عمر یادمان نمیرود! حتی یادش هم میسوزاند!
کاری به تمامی مصیبتهای اهل بیت نداریم، همین مصیبتهایی که من و شما شنیدهایم، در مقابل این سیلی چه قدر است؟!
یک صدم؟! یک هزارم؟! یک ملیونم است؟! یا…
اگر این جوری است باید آتش بگیریم و بسوزیم!
اگر این جوری است باید خاکستر شویم!
اگر این جوری است اصلا نباید زنده میماندیم!
اما ما هنوز هم زندهایم!
مشکل از کجاست؟
آیا این مصیبتها دروغ است؟!
آیا ما از این مصیبتها خبر نداریم؟!
یا…؟!!!