در نوشتاری با عنوان «عاقبت گرگ زاده گرگ شود» این چنین گذشت:

اخیرا مولوی گرگیج برای تطهیر عمر از غصب خلافت، شبهه‌ای را مطرح ساخته است. این شبهه عبارت است از این که:

شهربانو از اسیران جنگ عمر با ایرانیان است و امام حسین علیه السلام ایشان را به زنی گرفت. این امر نشان از تأیید جنگ عمر از سوی اهل بیت علیهم السلام است که لازمه آن حقانیت خلافت عمر است.

به توهم این مولوی اگر این را نپذیریم، همچنان که شیعه نپذیرفته است نعوذ بالله نسب نه تن از امام شیعه مخدوش می‌گردد…

در نوشتاری با عنوان «ازدواج امیرالمؤمنین ع با خوله، تأیید یا ابطال خلافت ابوبکر» آمده است:

یکی از مهم‌ترین بخش‌های پروژه غصب خلافت، إقناع شیادانه مردم بود. این امر در صحیفه ملعونه دوم، به صراحت آمده است. البته این سیاست، یعنی إقناع شیادانه و دروغین توسط علماء خائن سنی همچنان در همه اعصار ادامه یافته است.

از جمله شواهدِ تلاش خائنین برای إقناع شیادانه و دروغین، تطهیر غاصبین، از طریق ازدواج امیرالمؤمنین علیه السلام با خوله حنفیه است.

لذا شبهه مولوی گرگیج مطلب جدیدی نیست، بلکه نسخه آپدیت شده‌ی همان إقناع شیادانه و دروغین 1300 سال پیش است که هم پاسخ آن به تفصیل داده شده و هم سند رسوایی بیشتر سنیان گردیده است.

در نوشتاری با عنوان «ازدواج امیرالمؤمنین ع با خوله، تأیید یا ابطال خلافت ابوبکر» شبهه 1300 پیش پاسخ داده شده است.

اینک به نسخه آپدیت شده آن یعنی ازدواج حضرت شهربانو با امام حسین علیه السلام می‌پردازیم.

پاسخ نخست: ازدواج شهربانو رسواگر عمر

در نوشتاری با عنوان «ازدواج شهربانو با امام حسین ع حاصل تلاش نافرجام عمر» شرح این ماجرا بیان شده است.

مهم درایت نکات این ماجراست.

۱) اسیران ایرانی خود تسلیم شده بودند.

۲) اسیران ایرانی می‌خواستند مسلمان شوند.

۳) تعصب و نژادپرستی عمر او را وادار کرد آگاهانه با سنت پیامبر صلی الله علیه و آله مخالفت کند و سختگیرانه‌ترین فرمان را نسبت به اسیران ایرانی صادر کند.

۴) امیرالمؤمنین علیه السلام با یادآوری سنت پیامبر صلی الله علیه و آله، در مقابل عمر ایستاد.

۵) امیرالمؤمنین علیه السلام با آزاد ساختن سهم خود از اسراء، دیگران را به این امر تشویق کرد.

۶) عمر به شدت به این تدبیر امیرالمؤمنین علیه السلام اعتراض می‌کند.

۷) در نهایت با تدبیر امیرالمؤمنین علیه السلام، تمامی اسراء ایرانی آزاد می‌شوند.

۸) بدین سان ازدواج با زنان ایرانی مطرح می‌شود.

۹) امیرالمؤمنین علیه السلام تأکید می‌کند که ازدواج تنها و تنها به رضایت و اجازه خود زنان ایرانی ممکن است.

۱۰) شهربانو امام حسین علیه السلام را می‌پسندد و آن حضرت را به عنوان گزینه منحصر به فرد خود معرفی می‌کند.

۱۱) شهربانو امیرالمؤمنین علیه السلام را سرپرست ازدواج خود قرار می‌دهد.

۱۲) حذیفه به امر امیرالمؤمنین علیه السلام عقد شهربانو را جاری می‌سازد.

۱۳) امیرالمؤمنین علیه السلام سفارش ویژه‌ای به امام حسین علیه السلام نسبت به شهربانو می‌فرماید

با درنگ شایسته در نکات یاد شده، روشن می‌شود که از ازدواج امام حسین علیه السلام و شهربانو، چیزی جز رسوایی بیشتر نصیب عمر و عمریان نمی‌گردد.

چرا که با تدبیر امیرالمؤمنین علیه السلام مسیر جریان، به ازدواج آزادانه زنان ایرانی ختم می‌شود.

این امر دقیقا بر خلاف برنامه متعصبانه و نژادپرستانه عمر بود که در تضاد با سنت پیامبر صلی الله علیه و آله قرار داشت.

در نتیجه ازدواج شهربانو همچنان که تدبیر و مهربانی امیرالمؤمنین علیه السلام نسبت به اسراء را به خوبی نشان می‌دهد، در نقطه مقابل سوء تدبیر و سوء نیت و سوء دیانت عمر را نیز کاملا آشکار می‌کند.

پاسخ دوم: عدم ثبوت جریان مطرح شده

درباره چگونگی ازدواج شهربانو چند نظر است. یکی از نظرها همانی است که در «ازدواج شهربانو با امام حسین ع حاصل تلاش نافرجام عمر» بیان شده است.

اما نظرات دیگری هم هست که اصلا این ازدواج در زمان خلافت عمر صورت نگرفته است.

از جمله روایت ارشاد است که می‌فرماید:

وَ الْإِمَامُ بَعْدَ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ ع ابْنُهُ أَبُو مُحَمَّدٍ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ زَيْنُ الْعَابِدِينَ ص وَ كَانَ يُكَنَّى أَيْضاً أَبَا الْحَسَنِ وَ أُمُّهُ شَاهْ زَنَانُ بِنْتُ يَزْدَجَرْدَ بْنِ شَهْرِيَارَ بْنِ كِسْرَى وَ يُقَالُ إِنَّ اسْمَهَا شَهْرَبَانُو وَ كَانَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ ع وَلَّى حُرَيْثَ بْنَ جَابِرٍ الْحَنَفِيَّ جَانِباً مِنَ الْمَشْرِقِ فَبَعَثَ إِلَيْهِ بِنْتَيْ يَزْدَجَرْدَ بْنِ شَهْرِيَارَ بْنِ كِسْرَى فَنَحَلَ ابْنَهُ الْحُسَيْنَ ع شَاهْ‏زَنَانَ مِنْهُمَا فَأَوْلَدَهَا زَيْنَ الْعَابِدِينَ ع وَ نَحَلَ الْأُخْرَى مُحَمَّدَ بْنَ أَبِي بَكْرٍ فَوَلَدَتْ لَهُ الْقَاسِمَ بْنَ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي بَكْرٍ فَهُمَا ابْنَا خَالَةٍ. الإرشاد في معرفة حجج الله على العباد، ج‏2، ص: 137

مادر امام سجاد علیه السلام شاه زنان دختر یزدجرد بود و گفته می‌شود که نام او شهربانو بوده است.

جریان آن نیز چنین است که امیرالمؤمنین علیه السلام حریث بن جابر را استاندار بخشی از مشرق کرده بود. حریث در زمان مأموریت و فتوحاتش عده‌ای اسیر گرفته بود. در میان اسیران دو دختر یزدجرد بودند. امیرالمؤمنین علیه السلام شاه زنان را به پسرش حسین علیه السلام بخشید و از آن دو زین العابدین علیه السلام متولد شد و…

طبق روایت ارشاد اسارت شاه زنان در زمان خلافت امیرالمؤمنین علیه السلام بوده و هیچ ربطی به خلافت عمر ندارد.

بنا بر این هرگز این توهم قابل طرح نیست که آیا ازدواج شهربانو مستلزم تأیید خلافت عمر هست یا نه.

پاسخ سوم: قرائن تاریخی متضاد با اسارت شهربانو در زمان خلافت عمر

سال تولد امام سجاد علیه السلام، با تاریخ فتوحات عمر سازگار نیست.

همچنین گفته می‌شود سقوط پایتخت ساسانیان و به تبع آن اسارت دختران یزدجرد با فتوحات عمر سازگار نیست.

و…

البته بررسی امور تاریخی مجال گسترده‌تری می‌طلبد که خارج از حوصله این نوشتار است.

امور یاد شده، نقل نظریه نخست، یعنی اسارت شهربانو در زمان عمر را تضعیف می‌کند و نتیجه‌ی حداقلی آن عدم اثبات چنین امری است.

اما آن چه مهم است این است که در صورت اثبات اسارت شهربانو در زمان عمر، باز هم جریان ازدواج شهربانو، حاصلی جز رسوایی و روسیاهی برای عمر و عمریان ندارد.